มันจบลงแล้ว

เกือบสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเรามีความสุขนะ

เค้ากลับมาคุยกับเรา ถึงแม้ว่าการที่เราคุยกันครั้งนี้อาจจะเพราะเค้าเหงาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ได้

แต่พอมาถึงวันนี้เค้าบอกเราเลิกติดต่อกันดีกว่า อาจจะดีกว่านี้

เค้าไม่รู้สึกกับเราเหมือนวันเก่า

แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ระหว่างที่คุยกันมันมากกว่านั้นนะ

ก็เสียใจนะ

เสียความรู้สึกมาก

เค้าบอกว่าเราดีมากๆ ดีจนเค้ารู้สึกตัวเองแย่

เราก็อยากรู้จริงๆดีแล้วทำไมไม่กลับมาหละ

แต่เรื่องของความรู้สึกคนมันฝืนกันได้ซะที่ไหนหละจริงไหม?

เพราะฉนั้น เค้าอยู่ได้เราก็ต้องอยู่ได้

จบคือจบ

เราไม่งี่เง่าแล้ว

เราเรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง จากผู้ชายคนนี้

มุมมองของเราก็เปลี่ยนไป อาจเพราะเราโตขึ้นด้วยหละ

จบลงด้วยดี

เราไม่มีอะไรค้างคาใจกันอีกต่อไป

หวังว่าซักวันเราจะกลับมาเป้นเพื่อนกันได้เนอะ

แต่คงไม่ใช่เร็ววันนี้แน่

ขอให้เธอโชคดีนะ

รักมากๆ

เราได้เรียนรุ้ว่าเพื่อนสนิทเราทุกคน เป็นทุกข์กับเราหมดเลยเพราะเรื่องนี้

และเห็นแล้วว่าใครรักเราบ้าง

รักตัวเองก่อนที่จะรักใคร

no one can take care of ur heart as well as u เป็นคำพูดที่พี่สาวแฟนเก่าบอกเรา

เราว่าเรารักครอบครัวเค้านะ

มันกลายเป็นความผูกพันหนะ

เราชอบไปคุยกับที่บ้านเค้านะ เราว่าบ้านเค้าน่ารักดี แต่วันนี้ต่อจากนี้ มันเปลี่ยนไปแล้ว

เพื่อนรักเราบอกว่า ก่อนจะให้ความสุขกับคนอื่นะน ถามตัวเองก่อนรึยังว่าตัวเองมีความสุขมากพอจะเเบ่งปันแล้วหรอ? ถ้าตัวเรายังนั่งร้องไห้ ยิ้มไมไ่ด้ แล้วจะไปแบ่งปันคนอื่นได้ไง

เพื่อนอีกคนบอกให้เราพอ และตัดใจ

เืพ่อนรักคนท่สามบอก แกเราจะเดินไปด้วยกันนะ

เพื่อนรักคนที่สี่บอก ท้อได้แต่อย่าถอย

เรารักพวกแกนะ

ขอโทษกับสิ่งที่ผ่านๆมาด้วยละกันนะ

เรื่องราวที่เกิดขึ้น คือวิชาที่เราเรียนรู้ด้วยตัวเอง